Και εγώ , από που θα πάρω το λάδι της χρονιάς?
Είναι λοιπόν, όλοι αυτοί οι «τυχεροί» φίλοι και γνωστοί που οι γονείς τους, ένας φίλος, ένας μακρινός συγγενής ή ένας γείτονας τους στέλνει κάθε χρόνο 2 τενεκέδες λάδι από το χωριό για να περάσουν τη χρονιά! Μη μου πείτε ότι δεν έχετε και εσείς έναν τέτοιο φίλο ή γνωστό! Και επειδή το λάδι, είναι για τους Έλληνες ένα πολύ βασικό στοιχείο της μεσογειακής διατροφής τους, το θέμα αυτό απασχολεί πολλούς από εμάς που μας ενδιαφέρει η ποιότητα της διατροφής μας. Το μεγάλο ζητούμενο είναι να μπορέσουμε όλοι να έχουμε πρόσβαση σε αυτό το πολύ ιδιαίτερο προϊόν της ελληνικής γης , το οποίο είμαστε ευλογημένοι να το έχουμε σε αφθονία.
Είναι νομίζω η κατάλληλη στιγμή για τα απομυθοποιήσουμε αυτό το σενάριο και με λογικό τρόπο να αντιληφθούμε για ποιο λόγο οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν απαγορέψει την άνευ ελέγχου πώληση διατροφικών αγαθών. Είμαι σίγουρος πως ο «θείος» από το χωριό υποστηρίζει ένθερμα πως το λάδι του είναι καλύτερο και από φάρμακο και βέβαια πως δεν χρησιμοποιεί φυτοφάρμακα ή άλλα χημικά. Κανείς δεν θα μπορούσε να του φέρει αντίρρηση και μάλιστα θα μπορούσα να πω πως συμφωνούμε κιόλας. Δυστυχώς όμως οι 2 τενεκέδες λάδι που φτάνουν στο σπίτι μας διόλου δεν γνωρίζουμε τη ποιότητα του περιεχομένου του. Η διαδικασία ελαιοποίησης είναι μια πολυσύνθετη διαδικασία που πλέον έχει νόρμες και κανόνες και το αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να προσδιοριστεί αν και πόσο ανήκει στα ποιοτικά ελαιόλαδα. Δεν θα υπήρχε άλλωστε η ανάγκη να διακρίνουμε τα ελαιόλαδα σε τόσες κατηγορίες (παρθένο, έξτρα παρθένο, βιολογικό κτλ). Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το χρόνο από τη συλλογή του καρπού μέχρι την ελαιοποίηση, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις συνθήκες αποθήκευσης του καρπού, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες του ελαιοτριβείου , δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι λάδι έβγαλε το ελαιοτριβείο πριν από το δικό μας και τις τυχόν προσμίξεις και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πολλές άλλες τεχνικές λεπτομέρειες που επηρεάζουν την ποιότητα του ελαιόλαδου. Συνεπώς καλές οι ελιές στο χωριό αλλά τι λάδι τελικά έχει ο τενεκές μας κανείς δεν γνωρίζει κανείς δεν έχει την ευθύνη του. Οι επαγγελματίες ελαιοπαραγωγοί μετά την διαδικασία της ελαιοποίησης , αποθηκεύουν το ελαιόλαδο υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες και προχωρούν ανάλογα με τις ανάγκες τους στη λεγόμενη τυποποίηση. Εκεί το τελικό προϊόν αποκτά ταυτότητα, αποκτά συγκεκριμένα στοιχεία γεύσης και υφής και όλα αυτά αποτυπώνονται στην ετικέτα του για την οποία ο καταναλωτής είναι βέβαιος για το περιεχόμενο του μπουκαλιού.
Στη χώρα μας το επίπεδο των ελαιοπαραγωγών έχει πλέον φτάσει σε ιδιαίτερα υψηλό βαθμό, όπου πλέον διεκδικεί με αξιώσεις την πρώτη θέση ανάμεσα σε όλες τις ελαιοπαραγωγικές χώρες. Δυστυχώς ή ευτυχώς, (κατά την δική μας άποψη ευτυχώς) οι Έλληνες παραγωγοί έχουν αφήσει πλέον πίσω τους την διάθεση ενός τόσο ιδιαίτερου προϊόντος ως χύμα! Είναι πραγματικό πισωγύρισμα μια τόσο σπουδαία προσπάθεια, να την υποβαθμίζεις χάνοντας όλη την υπεραξία που έχει να προσφέρει η τυποποίηση του προϊόντος.
Είναι σαφέστατα μια διαδικασία που ανεβάζει την τελική τιμή του ελαιόλαδου. Και ποιος θα ήθελα να πληρώνει περισσότερα ειδικά σε δύσκολους καιρούς όπως αυτούς που διανύουμε? Για το λόγο αυτό μια οικογένεια, κάνοντας έναν σωστό προγραμματισμό της χρήσης ελαιόλαδου που θα κάνει μέσα στην χρονιά, θα μπορούσε να αποσβέσει σε μεγάλο
βαθμό το επιπλέον κόστος και να προτιμήσει πλέον τυποποιημένα ελαιόλαδα σε μεγάλες συσκευασίες.
Αν σκεφτούμε προσεκτικά, είναι ελάχιστα ή σχεδόν ανύπαρκτα τα τρόφιμα που επιλέγουμε να βάλουμε στο τραπέζι μας , τα οποία δεν είναι με κάποιο τρόπο ελεγμένα. Τα περισσότερα είναι πλέον συσκευασμένα με ξεκάθαρη ετικέτα που αναφέρει όλες τις πιστοποιημένες πληροφορίες για τον καταναλωτή. Τα κρέατα και ψάρια πιστοποιούνται και ελέγχονται τα σφαγεία και τα ιχθυοτροφεία. Μόνο οι λαϊκές αγορές και τα σημεία πώλησης νωπών προϊόντων έχουν παραμείνει χωρίς κάποιας μορφής πιστοποίηση αλλά και εδώ βλέπουμε πως το καταναλωτικό κοινό δείχνει να προτιμά να αγοράζει αυτά τα προϊόντα από σημεία που διαθέτουν κάποιο πρωτόκολλο ποιότητας είτε για τα προϊόντα είτε για τον παραγωγό τους είτε για την όλη διαδικασία μεταπώλησης.
Ήρθε μάλλον και ο καιρός να υιοθετήσουμε την ίδια νοοτροπία και στο ελαιόλαδο. Η αλλαγή μιας τέτοιας στάσης θα βοηθούσε όλους τους κρίκους της ελαιοπαραγωγικής αλυσίδας. Θα έδινε κίνητρο στους παραγωγούς να μπουν στη διαδικασία της τυποποίησης των προϊόντων, και η αυξημένη προσφορά τυποποιημένου ελαιόλαδου θα μείωνε τις τελικές τιμές προς τους καταναλωτές. Μακροπρόθεσμα, μόνο οφέλη θα μπορούσαμε να δούμε από την αλλαγή μιας τέτοιας καταναλωτικής συνήθειας.
Διαθέτουμε ένα τόσο ιδιαίτερο προϊόν , που άλλες μεσογειακές χώρες όπως η Ιταλία το προφυλάσσουν και το αναδεικνύουν με το πιο έντονο τρόπο σε όλες τις διεθνείς αγορές. Για να μην αδικούμε και τις προσπάθειες εκλεκτών Ελλήνων παραγωγών, και εμείς έχουμε κάνει άλματα προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι όμως μόνο οι εξαγωγές που θα έπρεπε να είναι το κίνητρο για τους παραγωγούς. Θα πρέπει και η εγχώρια αγορά να στηρίξει το τυποποιημένο ελαιόλαδο και να το αγκαλιάσει.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να έχεις μπάρμπα στη Κορώνη, όπως έλεγε και η παροιμία για να βάλεις στο σπίτι σου ποιοτικό ελαιόλαδο. Οι Έλληνες παραγωγοί είναι εκεί για να καλύψουν τις απαιτήσεις μας και πλέον έχουμε κάθε λόγο να τους εμπιστευόμαστε. Φρόντισε λοιπόν, από τώρα το λάδι της επόμενης χρονιάς και ανακάλυψε και εσύ το πραγματικό ελληνικό χρυσό.
Εαν θέλεις να μαθαίνεις τα πάντα για τα ελαιόλαδο ακολούθησε μας στο Instagram ή κάνε like στην σελίδα μας στο Facebook.
